Bron: Het Parool
De Amsterdamse letselschadeadvocaat Gijs Verkruisen is een maand voorwaardelijk geschorst. Hij was een ‘ontoelaatbare betalingsconstructie’ overeengekomen met een voormalige sm-meesteres die veertien jaar geleden een whiplash opliep.
Jarenlang had Zeliha Thomas een bloeiende praktijk als sm-meesteres. Totdat ze in 1996 tijdens een auto-ongeluk een whiplash opliep. Thomas schakelde de Amsterdamse letselschadeadvocaat Gijs Verkruisen in, die namens haar een schadeclaim indiende. Maar door de gevolgen van het auto-ongeluk dreigde ze de rekeningen van haar advocaat niet meer te kunnen betalen.
”Met mijn sm-praktijk draaide ik een heel hoge omzet. Mijn klanten behoorden tot de internationale upperclass. Maar door het ongeluk kon ik mijn werk niet meer goed doen. Bij sm komt veel psychologie om de hoek kijken. Je zoekt de grenzen op en moet daarom goed kunnen luisteren. En ik merkte dat ik bepaalde informatie niet lang meer kon vasthouden. Zoiets moet je tijdig onderkennen, want dat kan gevaar opleveren voor klanten.”
Het inhuren van andere medewerkers bleek geen oplossing: ”Mensen kwamen voor mij. Ze betaalden een aanzienlijk bedrag per uur en wilden niet afgescheept worden met de jongste bediende.’
Financiële problemen
Toen ze Verkruisen van haar financiële problemen op de hoogte stelde, toonde hij weinig mededogen. ”Het was drie weken voor de eerste zitting. Hij verwees me door naar de Nederlandse Letsel Stichting, die mijn rechtszaak verder kon bekostigen, in ruil voor 40 procent van het uit te keren bedrag. Zo niet, dan dreigde hij al zijn werkzaamheden te staken.”
Wat Thomas niet wist, was dat de stichting in handen was van familieleden van Verkruisen. ”Daar kwam ik pas drie jaar later achter toen ik een artikel in Het Parool over Verkruisen las. De stichting werd bestuurd door zijn moeder en een oom. ‘
Uiteindelijk werd de schadevergoeding bepaald op 750.000 euro. Na aftrek van alle kosten zou daarvan nog niet eens de helft, 340.000 euro, voor Thomas overblijven. Het overgrote deel van het geld kwam bij Verkruisen terecht, en zijn oom en zijn moeder, de enige twee bestuursleden van de Nederlandse Letsel Stichting.
”Terwijl achteraf bleek dat de stichting nog helemaal niets had betaald. De afgelopen jaren was geen enkel bedrag overgemaakt aan Verkruisen, terwijl dat toch de reden was waarom ik met de stichting in zee was gegaan.”
Thomas schakelde de Amsterdamse advocaat John Beer in en begon een civiele schadeprocedure tegen Verkruisen. Ook diende ze een klacht in bij de Orde van Advocaten. Vorige week werd Verkruisen een maand voorwaardelijk geschorst. Volgens het Hof van Discipline heeft Verkruisen ‘een ontoelaatbare betalingstransacties voor de verdere procesfinanciering’ aangedragen.
Het is niet de eerste keer dat Verkruisen in opspraak raakt. Een ambtenaar van de gemeente Assen, die met de advocaat in een letselschadezaak overhoop lag, omschreef hem ooit als een ‘zeemeeuw, die krijsend komt aanvliegen, de boel onderschijt en iedereen in verwarring achterlaat’. Verkruisen biedt, zo beweren zijn tegenstanders, al jaren via een omweg no cure, no paydiensten aan in letselschadeprocedures. De gedupeerden hoeven hun advocaat alleen te betalen als hij een schadevergoeding voor hen in de wacht weet te slepen.
Verkruisen noemt de straf die het Hof van Discipline hem heeft opgelegd, ‘draconisch’. ”De familierelatie met de bestuurders van de Nederlandse Letsel Stichting was voor de tuchtrechter geen reden om de betalingsconstructie te verbieden. De veroordeling draait uiteindelijk om een technisch punt, namelijk dat de stichting niet in staat was om complexe letselschadezaken te beoordelen.”
Kans op mislukking
Dat de vergoeding die de stichting eiste in zaak rond Zeliha Thomas buitensporig hoog was, bestrijdt hij: ”In deze zaak was de kans op mislukking heel groot. Anders zou je alleen maar zaken kunnen aannemen met een heel laag risico.Deze betalingsconstructies zijn een zege voor slachtoffers van letselschade die anders geen rechtshulp kunnen betalen.”
Zeliha Thomas, die inmiddels een counseling en coachingbureau heeft, hoopt snel de draad van haar leven weer op te pakken. Ze heeft nog een civiele schadeprocedure tegen Verkruisen lopen. Haar advocaat John Beer heeft gezien de tuchtrechtelijke uitspraak van vorige week veel vertrouwen in een goede afloop.
Maar de uitspraak schept ook duidelijkheid voor andere letselschadeslachtoffers die in zee willen gaan met commerciële organisaties om rechtshulp te financieren, zegt hij. ”Het slachtoffer denkt dat hij een advocaat heeft. Maar eigenlijk heeft de organisatie een advocaat. En de advocaat zal altijd kiezen voor de organisatie, niet voor het slachtoffer.” (HENK SCHUTTEN)