In december 2009 rijdt een transport-bus achterop mijn auto. Daardoor liep ik traumatisch hersenletsel en diverse hernia’s op. Het ongeluk en de nasleep daarvan raakte mijn gezin, baan, sociale contacten, mijn hele toekomstperspectief! Ik raakte volledig arbeidsongeschikt. Maar de verzekeringsartsen betwisten de gevolgen van mijn verkeersongeluk. Waardoor de verzekeraar na 4 jaar stopte met de bevoorschotting. Hierdoor ben ik in de schuldsanering gekomen.
Het was lastig om de opgelopen schade aan te tonen met alleen neuropsychologisch onderzoek. Daarom ben ik naar België uitgeweken om mijn functionele- en structurele schade inzichtelijk te krijgen d.m.v. een qEEG en een DTI-scan. Dat onderzoek en die scan kan het letsel namelijk wel aantonen! De meeste behandelaars weten echter niet dat een q-EEG & DTI-scan bestaat. Mijns inziens moet er dan ook meer bekend over worden in Nederland om q-EEG & DTI-scan beschikbaar te maken voor slachtoffers in soortgelijke situaties. Bij voorkeur moet dat opgenomen worden in de nieuwe richtlijn van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie (NVvN) net als andere, actuele wetenschappelijke onderzoeken.
Alhoewel de letselschadezaak nog steeds een stress-factor is, heb ik door een goede balans in slapen, gezond eten en sporten het plezier gevonden. Dat wens ik andere (verkeers)slachtoffers natuurlijk ook! Vandaar mijn oproep om het medisch causaal verband beter op orde te krijgen.