Haar website: www.medischemisser.nu
ANGST
Ten gevolge van een ‘simpele’ operatie en inmiddels 4 hersteloperaties verder (en een vijfde op komst) ben ik bang geworden, heel bang zelfs. Ik lijd aan het door mijzelf benoemde Post Traumatisch Specialisten Syndroom. Op het moment dat een behandeling verre van het gewenste resultaat oplevert wordt onmiddellijk de ophaalbrug van ‘het fort’ gesloten en wordt de gedupeerde volledig geïsoleerd. Deze moet namelijk zelf bewijzen dat het is mis gegaan en bovenal wat er dan is misgegaan?! Dat is letterlijk de omgekeerde wereld, maar onwaarschijnlijk volstrekt legitiem! Verzekeraars hebben de ultieme macht en worden daarin gedekt door de politiek. De specialisten die hiermee kunnen leven en de Raden van Bestuur kunnen ‘gedekt’ blij de andere kant opkijken en doorgaan op de oude voet. De patiënt die moet dealen met de gevolgen van deze ingreep heeft het nakijken en dat is precies de bedoeling.
Ik ben uiterst angstig geworden voor witte jassen en vaalblauwe operatieshirts. Deze beroepsgroep maakt namelijk nooit fouten omdat dat namelijk fantastisch taalkundig is afgedekt. Een fout heet een complicatie en oooh, wat tellen we veel complicaties! Daarnaast de walgelijke zin ‘fout gegaan is niet altijd fout gedaan’, brrr, dus ook daar komen ze mee weg. Die zin snap je pas in iedere menselijke vezel als het jou overkomt. Nog triester is het als een specialist de schuld bij de patiënt(?!) zelf legt of bij zijn/haar collega… . Het is een complicatie, het is ‘jouw’ anatomische variant of het is een tweede complicatie van de eerste operatie. Hoezeer ben je dan niet geschikt voor dit vak of ben je gewoon verstrikt geraakt in het wanstaltige, fossiele systeem uit begin vorige eeuw. Wake up, het is 2019, ik hoop dat dappere huidige en toekomstige specialisten wél op gaan staan vóór de patiënt/ nadien mogelijke gedupeerde. Voor hen hebben zij ooit die eed afgelegd, zo simpel is het!
Voor mij is het helder, voor velen nog niet. N.a.v. al mijn barre ervaringen heb ik inmiddels een niet reanimeer beleid vastgelegd, de verpleeghuizen zitten er vol mee.
Het lijkt wel alsof artsen nieuwe podia hebben gevonden op de televisie en social media? Ik kijk inmiddels naar een arts en denk…’hoe ga jij met mij om als jouw behandeling niet het door ons beiden gewenste resultaat oplevert’. Dat vertrouwen ben ik kwijt en dát maakt mij bang!